Alfred Tokayer – Terug in de tijd

Alfred Tokayer: Mijn ontdekking van een obscure maar begaafde en unieke componist

Zomer 2013, Toronto/Canada

Ik pak m’n potlood die op de vleugel ligt en maak wat aantekeningen in een ge-fotokopieërd document van handgeschreven composities. Hard aan het werk aan wat je een race tegen de klok zou kunnen noemen. Een paar weken hiervoor kreeg ik de vraag van Peter of ik een huisconcert zou kunnen voorbereiden met allemaal nieuw materiaal. ‘Jazeker’, antwoordde ik, zoals ik meestal antwoord wanneer er weer een nieuwe potentiële boeking lijkt binnen te komen. ‘Vertel er eens wat meer over?’ vroeg ik verder. ‘Het gaat om de muziek van mijn opa, Alfred Tokayer’ antwoordt Peter.

Over Peter

Toen ik in 2011 in Canada kwam wonen kreeg ik gelukkig vrijwel meteen een leuke cirkel nieuwe vrienden om me heen, waaronder Peter.

Peter is een joviale kerel die werkt als ‘financieel detective’.
Hij spoort belastende financiele documenten op die doorslaggevend kunnen zijn in rechtszaken tussen bedrijven.

In zijn vrije tijd speelt hij graag contrabas in een bandje.

Peter’s moeder, Irene, is een vooroorlogs kind die kort ná de oorlog is geëmigreerd naar Canada, om vervolgens haar laatste dagen weer te slijten in Frankrijk, haar geboorteland.

Alfred Tokayer

Alfred Tokayer,  Irene’s vader, was daar in de jaren ’30 een up-and coming componist.

Een joodse componist…Een joodse componist die het einde van de tweede wereld oorlog helaas niet gehaald heeft.

Veel uit die tijd herinnert Irene zich niet – wél ontdekt Irene  jaren later een doos met onontdekte composities van Alfred…Sindsdien is de familie bezig met het wijder verspreiden van zijn composities.

 

Huisconcert met muziek van alfred Tokayer

Toen Peter me dat allemaal vertelde, en vroeg of ik Alfred’s muziek zou willen spelen, stemde ik natuurlijk meteen toe. Meteen voelde ik al dat dit een heel bijzonder huisconcert zou worden. Peter’s moeder, inmiddels in de 80, zou een week naar Toronto toekomen, en ik mocht haar dan verrassen met een recital van alleen maar de muziek van haar zoon.

Prachtige, eigenzinnige muziek, overigens. Een beetje wennen, maar al snel word je (althans, ik dan) helemaal gebiologeerd door zijn werken. Ik besloot álles op alles te zetten om het repertoire zo goed mogelijk in te studeren.

Natuurlijk had alles met bladmuziek gekund, maar ik wilde het persé uit mijn hoofd kunnen spelen. Nou zouden ze ook blij geweest met ‘foutloos’, maar ik wilde perféct.

Dit huisconcert behoort voor mij nu nog steeds mákkelijk tot de top 10 meest bewogen en memorabele concerten die ik ooit heb gegeven.

Toen ik het concert gaf, en Irene vele traantjes zag wegpinken, en na afloop van haar hoorde dat haar vader die stukken voor haar speelde met haar op schoot…. Beelden en anekdotes die je niet snel vergeet.
Ook de dankbaarheid die de familie naar mij toe had raakte mij heel diep.

Nog steeds behoort dit bijzondere huisconcert mákkelijk tot de top tien meest bewogen en memorable concerten die ik ook gegeven heb.

Geef een reactie